Η επόμενη ημέρα στις αερομεταφορές

«Εμείς γνωρίζουμε ότι για να βρεθούμε σαν κλάδος στα επίπεδα που βρισκόμασταν πριν την υγειονομική κρίση θα περάσουν 2-3 χρόνια άρα δυστυχώς είναι μονόδρομος η μείωση του κόσμου που απασχολούμε. Όταν δεν έχεις παραγωγή για κάποιους μήνες και δεν έχεις και εικόνα πόσο θα κρατήσει, μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά δεν έχεις επιλογές».

Την παραδοχή αυτή έκανε ο πρόεδρος της Aegean Airlines Ευτύχης Βασιλάκης σε διαδικτυακή συζήτηση (Webinar) που διοργάνωσε η Endeavor Rething, οριοθετώντας τις εξελίξεις στον κλάδο που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλον από την εξάπλωση του κορονοϊού. 

Σκιαγραφώντας τις εξελίξεις και τις συνθήκες που θα ισχύσουν την επόμενη ημέρα στον κλάδο, ο κ. Βασιλάκης επισήμανε πως «μέσα στο αεροδρόμιο ο κόσμος θα επιλεγεί να κάνει λιγότερα πράγματα. Μπορεί να αλλάξουμε λίγο κάποιες διαδικασίες με τις βαλίτσες και τα λοιπά για να μην έχουμε καθυστερήσεις στο boarding και offloading του αεροπλάνου».

Παράλληλα παραδέχτηκε – μιλώντας για το διεθνές status quo του κλάδου πως «θα μείνουν λιγότερες αεροπορικές που θα έχουν καλύτερα διαμορφωμένο το επίπεδο κόστους. Κι ελπίζουμε η παρέμβαση των κρατών να μην επηρεάσει το σχετικό ανταγωνισμό μεταξύ των αεροπορικών». 

Επίσης σημείωσε πως «αυτή τη φορά δεν είναι σίγουρο ότι το μέγεθος βοηθάει. Αυτή τη φορά μπορεί το μέγεθος, επειδή είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και είναι τόσο καθολικό, να μην βοηθάει. Δεν βλέπω στις αεροπορικές το μέγεθος να βοηθάει - οι πιο μεγάλες έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα και θα χρειαστούν πολύ μεγαλύτερη αναλογικά βοήθεια, επειδή έχουν πολύ μικρότερη ευελιξία». 

Ο κ. Βασιλάκης παραδέχτηκε ότι είχε υποεκτιμήσει το μέγεθος και το βάθος του  προβλήματος από οικονομικής άποψης, τονίζοντας: 

«Δεν θα ντραπώ να πω ότι έκανα λάθος τόσο εγώ όσο και Διευθύνων Σύμβουλός μας, καταλάβαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό πρόβλημα αλλά δεν καταλάβαμε το βάθος και την διάρκεια του. Λάθος όχι σε θέματα υγείας, όπου πήραμε όλα τα σωστά μέτρα και τελικά είχαμε μόνο ένα κρούσμα στα πληρώματα μας, και αυτό χωρίς συμπτώματα, αλλά λάθος σε αφορά τις εκτιμήσεις της ταχύτητας επανάκαμψης. Νομίζαμε αρχικά για ένα μήνα, μετά για δύο μήνες και τώρα δυστυχώς μιλάμε για τουλάχιστον έξι. Παράλληλα είχαμε και την λανθασμένη εντύπωση ότι τα ταμειακά μας αποθέματα είναι τόσα πολλά που δεν θα μπορέσουμε να έχουμε οικονομικό πρόβλημα στο χρονικό διάστημα που το είχαμε προσδιορίσει». 

Και συνέχισε: 

«Το να μιλήσουμε αυτή τη στιγμή για συμπεράσματα και μαθήματα όταν βρισκόμαστε στην πρώτη φάση ενός Μαραθωνίου είναι πάρα πολύ νωρίς. Αυτό που νομίζω έχουμε καταλάβει όλοι είναι ότι τα όρια του επιχειρηματικού ρίσκου, τα όρια του υγειονομικού ρίσκου, τα όρια της διαφοροποίησης μιας εταιρείας, μιας κοινωνίας, μιας χώρας είναι άπειρα μεγαλύτερα από αυτά που φανταζόμασταν. Πήγαμε από το ρετιρέ στο υπόγειο σε λιγότερο από ένα μήνα. Σήμερα η εταιρεία μπορεί να λειτουργεί, αλλά ουσιαστικά είναι σαν να έχει κλείσει καθώς έχουμε το 0,05% των εσόδων μας ανά ημέρα». 

Πλήρης επαναπροσδιορισμός σε όλα 

Συνεχίζοντας ο κ. Βασιλάκης στάθηκε στον τρόπο που αντιμετωπίζει η διοίκηση την κρίση ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας τονίζοντας πως «αυτό που δουλεύουμε πρώτο είναι το σενάριο του πόσο αντέχουμε χωρίς να αλλάξει το καθεστώς, το ότι ουσιαστικά είμαστε περιορισμένοι στη λειτουργία. Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να διασφαλίσουμε στην εταιρεία, στους εργαζόμενους, στη χώρα έχει να κάνει με το να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να είμαστε εδώ και την επόμενη μέρα. 

Αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνουμε είναι ότι δουλεύουμε για να επεκτείνουμε το διάστημα στο οποίο μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε χωρίς να έχουμε ζήτηση ουσιαστική, χωρίς να έχουμε πελατεία ουσιαστική. 

Αυτό είναι ένας επαναπροσδιορισμός των πάντων με όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση και επιλογή απέναντι στο να μην προδώσεις πράγματα τα οποία θα σου κοστίσουν στο μέλλον καταλυτικά. Να μην προδώσεις τη σχέση σου με τους εργαζόμενους, να μην προδώσεις τη σχέση με τους πελάτες και τους προμηθευτές».

Οι στηρίξεις από τα κράτη και ο ανταγωνισμός 

Αναφερόμενος στις πρωτοφανείς συνθήκες που βιώνει η αεροπορική βιομηχανία αλλά και τις προσπάθειες στήριξης από τα κράτη που ίσως δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό, ο κ. Βασιλάκης τόνισε πως «σήμερα η καταστροφή έχει πάρα πολύ μεγάλο κόστος με αποτέλεσμα όλες οι αεροπορικές είτε να ζητούν είτε να δέχονται βοήθεια από τα κράτη. Υπάρχουν ευρωπαϊκοί κανόνες αλλά υπάρχουν και οι δυνατότητες που μπορεί να παράσχει ένα κράτος. Οι κανόνες μπορεί να είναι ίδιοι για όλους όχι όμως οι δυνατότητες. 

Για παράδειγμα διαφορετικές δυνατότητες έχουν τα κράτη μεταξύ τους για το πως θα επιδοτήσουν την ανεργία των εργαζομένων που θα μείνουν χωρίς δουλειά εξαιτίας της κρίσης είτε για το πως θα βοηθηθούν οι αεροπορικές του εκάστοτε κράτους. Η δυσκολία για την Ελλάδα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών κανόνων είναι να συγκεράσει τις δικές της δυνατότητες και να μπορέσει ως κοινωνία και ως επιχειρήσεις να ανταγωνιστεί πολύ πιο εύρωστες ευρωπαϊκές χώρες. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο», επισήμανε, ενώ εξέφρασε την ελπίδα η παρέμβαση των κρατών να μην επηρεάσει αρνητικά τον ανταγωνισμό μεταξύ των αεροπορικών. 

Τέλος, έβαλε και μια εντελώς νέα παράμετρο που ίσως αλλάξει τα δεδομένα ακόμη και μετά την κρίση του κορονοϊού, εκφράζοντας την ανησυχία του για πιθανό πλήγμα στον τομέα των επαγγελματικών ταξιδιών, λόγω των τεχνολογιών που αναπτύσσονται εσχάτως, όπως είναι οι video conference, που δύναται να υποκαταστήσουν την ανάγκη για συναντήσεις δια ζώσης.

ΠΗΓΗ: