Νέα έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας προ-δημοσιεύτηκαν στην πλατφόρμα arXive, έδειξε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αποκωδικοποιήσει λέξεις και φράσεις «διαβάζοντας» την δραστηριότητα του εγκεφάλου. Η συγκεκριμένη δυνατότητα της τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να διευκολύνει την επικοινωνία ανθρώπων που δεν μπορούν να μιλήσουν.

Για να καταλήξουν σε αυτά τα αποτελέσματα, οι ερευνητές τροφοδότησαν αρχικά έναν αλγόριθμο με 56.000 ώρες ομιλίας, η οποία προερχόταν από 53 διαφορετικές γλώσσες. Το λογισμικό αυτό αναγνώρισε και κατέγραψε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ήχου όλων των λέξεων που ακούγονταν στην ομιλία. Μέσω αυτής της διαδικασίας ο αλγόριθμος ουσιαστικά «έμαθε» να αναγνωρίζει διαφορετικές λέξεις στον προφορικό λόγο.

Παράλληλα, οι επιστήμονες κάλεσαν 169 εθελοντές να ακούσουν μερικά μαγνητοφωνημένα μυθιστορήματα. Καθώς οι συμμετέχοντες άκουγαν τα μυθιστορήματα, οι επιστήμονες κατέγραφαν τη δραστηριότητα των νευρώνων τους με μία τεχνική νευροαπεικόνισης η οποία ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία. Με αυτόν τον τρόπο, οι ερευνητές κατέγραψαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου στο άκουσμα χιλιάδων διαφορετικών λέξεων.

Τέλος, το λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης αντιστοίχησε τον ήχο κάθε λέξης με τη δραστηριότητα του εγκεφάλου που είχε καταγραφεί όταν οι συμμετέχοντες άκουγαν τις λέξεις αυτές στα μυθιστορήματα.

Μετά από αυτή τη διαδικασία της εκπαίδευσης, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τον αλγόριθμο για να «μαντέψει» ποιες λέξεις αντιστοιχούσαν σε μόλις τρία δευτερόλεπτα εγκεφαλικής δραστηριότητας, όπως αυτή είχε καταγραφεί με τη μέθοδο της μαγνητοεγκεφαλογραφίας. Ο αλγόριθμος πρότεινε κάθε φορά μία λίστα δέκα λέξεων, η οποία στο 73% των περιπτώσεων περιείχε τη σωστή λέξη που αντιστοιχούσε στη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Όπως σημείωσαν οι ερευνητές σε σχετικές δηλώσεις τους, αυτό είναι ένα σημαντικό επίτευγμα, αφού η επιτυχία αντίστοιχων μεθόδων οι οποίες είχαν αναπτυχθεί στο παρελθόν, δεν ξεπερνούσε το 30%.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλοί περιορισμοί σε αυτή την τεχνολογία. Ένας σημαντικός περιορισμός είναι ότι ο αλγόριθμος μπόρεσε να προβλέψει αυτές τις λέξεις επειδή είχε ήδη εκπαιδευτεί με ένα προκαθορισμένο λεξιλόγιο. Έτσι, δεν μπορούν να υπάρξουν πρακτικές εφαρμογές ακόμη, επειδή ο αλγόριθμος θα πρέπει να «μάθει» να αναγνωρίζει από την εγκεφαλική δραστηριότητα εκατομμύρια λέξεις. Επιπλέον, μέσω της συγκεκριμένης μεθόδου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναγνωριστούν μέσω της δραστηριότητας του εγκεφάλου απλές λέξεις όπως το «ναι» ή το «όχι».

Οι ερευνητές θα συνεχίσουν την έρευνα σε αυτήν την κατεύθυνση, επιχειρώντας να εκπαιδεύσουν τον αλγόριθμο ώστε να προβλέπει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις λέξεις με βάση τη δραστηριότητα του εγκεφάλου.

Η χρήση διπλής μάσκας ως μέτρο προστασίας κατά του κοροναϊού βρέθηκε στο επίκεντρο νέας μελέτης. Ειδικότερα η έρευνα επικεντρώθηκε στη χρήση διπλής υφασμάτινης μάσκας που σύμφωνα με τα νέα δεδομένα όχι μόνο δεν παρέχει υψηλή προστασία αλλά μπορεί ακόμα να αυξήσει τον κίνδυνο μετάδοσης ή μόλυνσης.

Η μελέτη που διενεργήθηκε από ερευνητές του State University της Φλόριντα και του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, χρησιμοποίησε μοντέλα προσομοίωσης υπολογιστή με υφασμάτινες μάσκες, επομένως τα ευρήματα δεν ισχύουν απαραίτητα για χειρουργικές μάσκες ή N95 που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία.

Σημειώνεται ότι οι υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ από τις αρχές του 2021 συνιστούν στους Αμερικανούς τη διπλή μάσκα σε περίπτωση που δεν διαθέτουν μάσκα υψηλής προστασίας.

Ο κίνδυνος από τη χρήση δύο μασκών

Ωστόσο, Αμερικανοί ερευνητές λένε τώρα ότι η χρήση δύο μασκών μπορεί στην πραγματικότητα να πετυχαίνει το αντίθετο, δημιουργώντας «μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας» που αναγκάζει τους ανθρώπους να παίρνουν περιττό ρίσκο.

Φορώντας δύο υφασμάτινες μάσκες μπορεί επίσης να πιεστεί περισσότερος αέρας στα κενά μεταξύ του προσώπου, αυξάνοντας την ποσότητα του ιού που εισπνέεται στον αέρα, διαπίστωσαν οι ερευνητές, σύμφωνα με την Daily Mail. Επιπλέον, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η χρήση δύο στενών μασκών θα μπορούσε να προκαλέσει «δυσκολίες στην αναπνοή».

Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) συνιστούν μια υφασμάτινη μάσκα πάνω από μια χειρουργική μάσκα, προκειμένου να υπάρχει «καλύτερη εφαρμογή και επιπλέον προστασία».

«Ψευδής αίσθηση ασφάλειας»

Οι προσομοιώσεις των ερευνητών έγιναν σε υπολογιστή με βάση 100 άνδρες και 100 γυναίκες. Οι ερευνητές προσομοίωσαν ένα πίδακα βήχα από το στόμα ανθρώπου, ο οποίος φορούσε μια υφασμάτινη μάσκα πάνω από τη μύτη και το στόμα και ελαστικά κορδόνια τυλιγμένα γύρω από τα αυτιά.

Η ομάδα υπολόγισε την αποτελεσματικότητα του φιλτραρίσματος, η οποία μετρά πόσα σταγονίδια γεμάτα ιούς συλλαμβάνονται ή μπλοκάρονται από τη μάσκα.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Physics of Fluids», δείχνουν ότι η χρήση δύο καλυμμάτων προσώπου παρέχει «αμελητέα, εάν υπάρχει, αύξηση της προστασίας». Δύο μάσκες «ενδέχεται να μην βελτιώσουν σημαντικά» την προστασία από την εκπνοή των σωματιδίων του ιού.

Ωστόσο, οι ερευνητές σημείωσαν ότι ενώ θα μπορούσε «θεωρητικά» να μειώσει την ποσότητα του ιού που θα μπορούσε να περάσει από τη μάσκα, αν φορεθούν δύο μάσκες που εφαρμόζουν καλά, «θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε αναπνευστικές δυσκολίες». Μια δεύτερη κακή εφαρμογή μάσκας μειώνει την ποσότητα του αέρα που μπορεί να φιλτραριστεί μέσω του καλύμματος — συμπιέζοντας περισσότερο αέρα μέσα από τυχόν κενά μεταξύ της μάσκας και του προσώπου.

Παράλληλα, οι ειδικοί ανέφεραν ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν επίσης να έχουν μια «ψευδή αίσθηση ασφάλειας όταν επιλέγουν διπλή μάσκα», και επομένως είναι λιγότερο πιθανό να τηρήσουν κοινωνική απόσταση ή να λάβουν άλλες προφυλάξεις. Η διπλή μάσκα έχει γίνει «ολοένα και πιο δημοφιλής» για τους Αμερικανούς που δεν έχουν πρόσβαση στις πιο αποτελεσματικές N95 και KN95, ανέφεραν οι ερευνητές, γεγονός που καθιστά τα ευρήματα σημαντικά. Όπως σημείωσαν, μια υφασμάτινη μάσκα θα ήταν καλύτερη από δύο, αλλά ο καλύτερος τύπος μάσκας είναι αυτός που εφαρμόζει σφιχτά όπως μια N95 ή KN95.

ΠΗΓΗ

Ερευνητές του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «PLoS Medicine», ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 30.000 ασθενείς άνω των 50 ετών, από τους οποίους οι 548 με μέση ηλικία 74 ετών είχαν κάνει θεραπεία με λίθιο. Κανένας δεν είχε διαγνωστεί με άνοια στην αρχή της μελέτης.

Διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν πάρει στο παρελθόν λίθιο ήταν λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν στη συνέχεια άνοια. Στην ομάδα του λιθίου 53 ασθενείς ή το 9,7% διαγνώστηκαν με άνοια, ενώ στην πολύ μεγαλύτερη ομάδα όσων δεν είχαν πάρει λίθιο οι 3.244 ή το 11,2% διαγνώστηκαν αργότερα με άνοια.

Αφού ελήφθησαν υπόψη και άλλοι παράγοντες (κάπνισμα, άλλα φάρμακα, σωματική και ψυχική υγεία κ.ά.), βγήκε το συμπέρασμα ότι η χρήση λιθίου σχετίζεται με μικρότερο κίνδυνο άνοιας σε όσους το παίρνουν είτε για μεγάλο είτε για μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό, κατά τους επιστήμονες, δείχνει ότι πιθανώς το λίθιο θα μπορούσε να αποτελέσει μία προληπτική θεραπεία κατά του κινδύνου της άνοιας, κάτι που θα πρέπει, πάντως, να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές μεγαλύτερες τυχαιοποιημένες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές.

Στο παρελθόν είχε προταθεί η χρήση λιθίου σε άτομα που ήδη έχουν διαγνωσθεί με άνοια ή με πρώιμη γνωστική εξασθένηση, αλλά η νέα μελέτη εστίασε στην προληπτική χρήση τής εν λόγω ουσίας, που σταθεροποιεί την ψυχική διάθεση.

Ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σανκουάν Τσεν δήλωσε ότι «είναι πολύ νωρίς να πει κανείς με σιγουριά, αλλά είναι πιθανό ότι το λίθιο θα μπορούσε να μειώνει τον κίνδυνο άνοιας και στους ανθρώπους με διπολική διαταραχή».