1. Το καράβι της δυτικού τύπου Δημοκρατίας ‘’σφηνωμένο’’ ανάμεσα στην Σκύλλα (εκλογικές νοθείες/αλλοίωση της λαϊκής ψήφου/ αναξιοκρατικές, ελεγχόμενες, μειοψηφικές, δουλικές elites της εξουσίας) και στην Χάρυβδη (λογοκρισία, αποκλεισμοί, φίμωση, κατάπνιξη κάθε αντισυστημικής φωνής)…. Δυο χαρακτηριστικά περιστατικά (ένα διεθνές και ένα τοπικό).

2. Τα ΜΜΕ και τα social media από βήματα ελεύθερης έκφρασης και πηγές ανάβλυσης ιδεών σε ανεξέλεγκτες στρόφιγγες κατάπνιξης κάθε αντίθετης φωνής….

3. Qui controllet ipsos controlles ? Ποιος θα ελέγξει τους ελεγκτές; Νομικό κενό; Ευκαιρία για πολιτική βούληση κάλυψής του.

1. Η εκλογική νοθεία κλονίζει την πάγια δημοκρατική φυσιογνωμία των ΗΠΑ δίνει τροφή στους ηττημένους της Ιστορίας εχθρούς της Δημοκρατίας. «Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, της χώρας της απόλυτης Ελευθερίας, του φάρου της διεθνούς Δημοκρατίας, του κράτους σύγχρονου θεματοφύλακα της αρχαιοελληνικής πολιτειακής παρακαταθήκης… Το φάντασμα της μεθοδευμένης, μαζικής και καλά προμελετημένης εκλογικής Νοθείας!!»…

Έτσι ίσως θα ξεκινούσε σήμερα το manifesto του ο γέρο Κάρολος χαμογελώντας χαιρέκακα από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, που πρωτίστως οι ίδιες οι ΗΠΑ τον στρίμωξαν τον τελευταίο αιώνα. Και πώς αλλιώς να ξεκινούσε αφού και ο τελευταίος ανυποψίαστος πολίτης οιουδήποτε κράτους είτε δημοκρατικού είτε δικτατορικού αυτού του πλανήτη έχει πλέον αντιληφθεί ότι κάτι σάπιο συμβαίνει (όχι στο βασίλειο της Δανιμαρκίας αλλά) στο πολιτικό σύστημα της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο.

2. Το δημοκρατικό πολίτευμα των ΗΠΑ ως θεματοφύλακας της αρχαίας ελληνικής παρακαταθήκης Δημοκρατίας και Ελευθερίας. Για εμάς τους Έλληνες οι ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερους ιστορικούς και συναισθηματικούς συμβολισμούς. Πέραν της έγκαιρης, διπλωματικής τουλάχιστον, υποστήριξής της στον εθνικοαπελευθερωτικό μας Αγώνα του 1821, της συνδρομής της με το σχέδιο Marshal και της, τρόπον τινά, “προστασίας”, που μας προσφέρει έναντι “παντοίων κινδύνων”, η μεγάλη χώρα της Αμερικής συμβολίζει και παραπέμπει σε πολλά στοιχεία της κλασικής Ελλάδας.

Οι ιδρυτές και οραματιστές της ανεξαρτησίας της εμπνεύστηκαν από το κλασικό αρχαιοελληνικό ιδεώδες της Δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου. Όλοι οι πολιτειακοί της θεσμοί είναι επηρεασμένοι από την Αθηναϊκή Δημοκρατία του 5ου Αιώνα π.Χ. Η διάρθρωση των πολιτειακών θεσμών επίσης. Η αρχιτεκτονική όψη των κορυφαίων ομοσπονδιακών και όχι μόνο κτιρίων είναι επηρεασμένη από τον ιωνικό ρυθμό δόμησης. Ακόμα και η ελληνική γλώσσα για έναν ψήφο δεν κατέστη επίσημη στο νεοσύστατο πρώην αποικιακό κράτος, που ίδρυσε το 1779 ο George Washington.

Από τα υψηλότερα των αρχαιοελληνικών ιδανικών μέχρι τη σημερινή πολιτική / καθεστωτική σκληρή πραγματικότητα έχει κυλήσει θολό / αδιαφανές νερό στο λιμάνι της Βοστώνης. Εκεί που οι πρώτοι επαναστάτες έριξαν τα τσουβάλια με το τσάι διαμαρτυρόμενοι για την βρετανική αποικιακή υπερφορολόγηση.

3. Αποκρουστικά φαινόμενα αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων μεθοδεύσεων από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ συνεπικουρούμενο από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, που διεκδικούν υπερθεσμικό ρόλο πολιτικού και ιδεολογικού ελέγχου του Προέδρου.

Πού ακούστηκε :

– μέσα σε ένα λεπτό της ώρας να ανακοινώνεται η ηλεκτρονική προσμέτρηση 138.000 ψήφων στην Πολιτεία του Michigan ανατρέποντας πλήρως το συσχετισμό ψήφων και δίδοντας στους εκλέκτορες της Πολιτείας στον ασθμαίνοντα ηττημένο υποψήφιο Πρόεδρο.

– ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα, συνεπικουρούμενο και από συγκεκριμένα social media να βάλλει συστηματικά και μονομερώς κατά συγκεκριμένου υποψηφίου Προέδρου αποβάλλοντας τον μανδύα της αντικειμενικότητας και λειτουργώντας ως φερέφωνο του ετέρου υποψηφίου;

– να διακόπτεται στον αέρα διάγγελμα του Προέδρου της χώρας από τρία (3) μεγάλα συστημικά ΜΜΕ (CBS, NBC, ABS), όταν καταγγέλλει δημοσίως στο λαό του ότι το κόμμα του υφίσταται εκτεταμένη εκλογική νοθεία.

Τι είναι αυτό κύριοι Συνταγματολόγοι των ΗΠΑ; Από πότε οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών ΜΜΕ συνιστούν τα προβλεπόμενα θεσμικά αντίβαρα (checks and balances) με δικαίωμα να αποφασίζουν για το πότε θα μιλήσει, τι θα πει ο Πρόεδρος της χώρας και από πότε υποκαθιστούν τη Δικαιοσύνη ώστε να αποφασίζουν πότε θα του κατεβάσουν το μικρόφωνο; Τον ελεγκτικό αυτό ρόλο τον δικαιούνται το Κογκρέσο (δηλαδή η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων), και η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Δικαιοσύνη και ουδείς άλλος. Εκτός αν ο κάθε μιντιάρχης στις ΗΠΑ αυτοαναγορεύεται ως θεσμικό αντίβαρο του Προέδρου.

4. Η Διεθνής του ελέγχου και της φίμωσης αντιθέτων ιδεών. Προς μια νέα 5η Διεθνή ισλαμο-σοσιαλιστικής υφής; Αυτά δεν γίνονται ούτε σε τριτοκοσμικές μπανανίες ούτε ακόμη και στο μιντιακό σύστημα της μονοκομματικής Ελλάδας άλλων εποχών. Θυμάμαι ανάλογη περίπτωση τον Οκτώβριο του 2004 όταν ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής τότε του MEGA κ. Στραβελάκης διέκοψε το διάγγελμα του αειμνήστου Τάσου Παπαδόπουλου, που καλούσε τον Κυπριακό λαό να απορρίψει το σχέδιο Annan. Αλλά ήταν μεμονωμένη προκλητική περίπτωση.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η πρωτοφανής μονομερής στόχευση κατά του σημερινού νομίμου Προέδρου των ΗΠΑ έχει ευρύτατη διευρυμένη βάση στα περισσότερα κράτη του δυτικού κόσμου και τα ελεγχόμενα εγχώρια ΜΜΕ και social media τους, των οποίων οι πολιτικές ηγεσίες έχουν υποταχθεί στα κελεύσματα της οικονομικής και πολιτισμικής παγκοσμιοποίησης.

Και ναι μεν είναι κατανοητή η στάση όχι μόνο της Αμερικάνικης πολιτικής και μιντιακής élite, που είχε καλομάθει τα τελευταία 30 – 40 χρόνια σε ένα κλειστό κύκλωμα οικογενειοκρατικής νομής της κυβερνητικής εξουσίας και δι’ αυτής του συναφούς ελέγχου των διεθνών εξελίξεων, αλλά και ορισμένων παγιοποιημένων πολιτικών ηγεσιών του δυτικού κόσμου, όπως π.χ. η επί εικοσαετία διαχειριζόμενη τις τύχες της Ευρώπης Καγκελάριος εξ Ανατολικής Γερμανικής ορμωμένη. Αλλά από το κατανοητό του πράγματος μέχρι την λυσσώδη καταστρατήγηση της Αμερικανικής εκλογικής νομοθεσίας και του ευτελισμού των θεσμών του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και την κατάπνιξη και στοχοποίηση κάθε ιδέας, κάθε πρότασης και κάθε ισχυρισμού της ηγεσίας του σημερινού ρεπουμπλικανικού κόμματος, τα εσκαμμένα έχουν κατά πολύ υποστεί υπέρβαση.

Η λυσσώδης προσπάθεια πολιτικής ανατροπής του με νοθείες και πολυποίκιλα εξωθεσμικά μέσα δεν θα μπορούσαν να ευοδωθούν χωρίς τον συντονισμό των κινήσεων της élite και του βαθέως κράτους των ΗΠΑ με τα ελεγχόμενα από το σύστημα ΜΜΕ και social media.

Και φυσικά όχι μόνο τα αμερικανικά. Διότι δεν πρόκειται για μια élite περιορισμένη μόνο στις ΗΠΑ αλλά για μια νέα Διεθνή. Τολμώ να την κατονομάσω νέα 5η Διεθνή αφού μετά την 4η των Τροτσκιστών τώρα δημιουργούνται ιστορικές προϋποθέσεις σύγκλισης ορισμένων αντιλήψεων της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας με το ισλαμικό φαινόμενο στην κοινή λογική του τύπου «ανεκτικότητα, προς τα κάτω ισότητα, πολυπολιτισμική κοινωνία, κράτος υπερπρόνοιας και επιδομάτων, ροές μεταναστεύσεων για τις φάμπρικες της Δύσης και εν γένει ομογενοποίησης του χερσαίου γεωπολιτικού χώρου».

Στην κρυφή αυτή ατζέντα πρωτοστατεί η τουρκόφιλη Γερμανίδα Καγκελάριος με τα έντονα κομμουνιστικά νεανικά της βιώματα σε συνεργασία με τις ομοειδείς αντιλήψεις του σημερινού δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, που ελέγχεται από πολιτικούς αντιλήψεων ΣΥΡΙΖΑ (extreme left wing). Όποιος τολμήσει και εναντιωθεί στην υπό εκκόλαψη νέα αυτή αόρατη 5^η Ισλαμοσοσιαλιστική Διεθνή τον έφαγε η ισλαμοσοσιαλιστική μαρμάγκα…

5. Το ιστορικό στίγμα και η παρακαταθήκη της 1ης προεδρίας Trump. Οι αλήθειες που ενόχλησαν την Διεθνή της αντεθνικής παγκοσμιοποίησης.

Ενόχλησαν το ως άνω διεθνές πολιτικό και μιντιακό κύκλωμα όχι μόνο οι σκληρές αλήθειες, που για πρώτη φορά εξεστόμισε δημόσια Αμερικανός Πρόεδρος, αλλά και για την πολιτική που εφάρμοσε πρακτικά.

– Ήταν ο μόνος Πρόεδρος που πέρασε μέχρι στιγμής στην ιστορία χωρίς να κάνει πόλεμο.

– Πήρε μια οικονομία διαλυμένη από τα σοσιαλιστικά πειράματα επιδομάτων προς τεμπέληδες και δημιουργίας ζωνών της σκουριάς (rust belt) από χρεωκοπημένες μικρομεσαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις κλπ. και έχει σήμερα μια οικονομία με ρυθμό ανάπτυξης 2,5% κάθε έτος, τριπλασιασμό των μισθών και ημερομισθίων, εξαφάνιση της ανεργίας, ανάκτησης της εγχώριας βιομηχανίας και ανοδικής πορείας όλων των δεικτών της.

– Έθεσε στο προσκήνιο του δημοσίου λόγου τις παραδοσιακές συντηρητικές αμερικανικές αξίες : της παραδοσιακής οικογένειας, της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της αξιοκρατικής οικονομικής προόδου και εν γένει προσπάθησε να αναβιώσει το θολωμένο American dream.

– Αποκάλυψε στον αμερικανικό λαό και κλόνισε το κλειστό κύκλωμα εξουσίας γύρω από την Washington και τη Νέα Υόρκη δίδοντας λόγο και δικαίωμα σε όλους τους Αμερικανούς.

– Παρά τα υποκριτικά κηρύγματα περί ρατσισμού κλπ. τριπλασίασε τα ποσοστά των ψήφων του στην μαύρη κοινότητα και κυριάρχησε στο ισπανόφωνο τμήμα του εκλογικού σώματος.

Ασφαλώς και υπάρχουν και σημεία στην πολιτική του που μπορεί κανείς να διαφωνήσει, όπως π.χ. η αποχώρησή του από τη σύμβαση του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή ή ο υπερβολικός προστατευτισμός του δια της επιβολής δασμών, που πλήττουν το διεθνές εμπόριο ή ακόμη η ανυπαρξία μέριμνας υποκατάστασης της αποχώρησης των ΗΠΑ από κρίσιμες φλεγόμενες περιοχές του πλανήτη κατά τρόπο, που έδωσε προσχήματα σε αυταρχικά καθεστώτα όπως της Τουρκίας να καλύψουν το γεωπολιτικό κενό. Ακόμη και η εξωθεσμική σχέση του γαμπρού του με τον αντίστοιχο του Erdogan.

Όμως το ιστορικό αποτύπωμα που αφήνει ο Donald Trump είναι σαφώς θετικό και ιδίως καινοτόμο και ριζοσπαστικό για την Αμερικανική κοινωνία και το πολιτικό της σύστημα.

6. Τα ελληνικά ΜΜΕ και ακόμη τα εγκατεστημένα στην Ελλάδα διεθνή social media χορεύουν στον ίδιο διεθνή ρυθμό της φίμωσης κάθε αντίθετης φωνής.

Απόδειξη του ισχυρισμού μου αυτού τα όλο και αυξανόμενα φαινόμενα λογοκρισίας, αποκλεισμών, καταχρήσεων επιβολής κυρώσεων και εν γένει φιμώσεως κάθε αντίθετης φωνής στον χώρο του εδώ μικρόκοσμου μας δηλαδή στον χώρο των ελληνικών social media.

Όπερ επικίνδυνο για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία του Λόγου καθόσον η τεχνολογία είναι πλέον μια ανάσα πριν τη σκέψη του χρήστη. Δυστυχώς αλλά τόσο τα διεθνή όσο και τα εγχώρια ΜΜΕ και social media κολυμπούν στα θολά, για να μην πω βρώμικα, νερά της θεσμικής ανεπάρκειας ελέγχου των παρεμβάσεών τους έναντι των χρηστών τους.

Και ας ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα ότι :

– Άρθρο 14. παρ. 1: «Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους.», παρ. 2: «Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.»

– Άρθρο 5Α. παρ. 2: «Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9 (Άσυλο), 9Α (προστασία προσωπικών δεδομένων) και 19 (απόρρητο της αλληλογραφίας).»

– Άρθρο 5. παρ. 1: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».  

Είναι αλήθεια ότι όπως ακριβώς οι εσωκομματικές νοθείες στις εκλογικές διαδικασίες και τις διάφορες αρχαιρεσίες των ελληνικών κομμάτων δεν υπόκεινται σε δικαστικό ή άλλο προληπτικό ή κατασταλτικό έλεγχο, ως αναγόμενες στα interna corporis των πολιτικών κομμάτων (άρθρο 29 του Συντάγματος) έτσι αντίστοιχα δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο ελέγχου των διαφόρων αυθαιρεσιών των εν Ελλάδι εγκατεστημένων διεθνών μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media).

Μπορούν ανά πάσα στιγμή να σου κατεβάσουν μια ανάρτηση ή να σου κλείσουν το λογαριασμό χωρίς να έχεις θεσμοθετημένο δικαίωμα προσφυγής σε δικαιοδοτικό όργανο, τρίτο, αντικειμενικό και ανεξάρτητο, που να κρίνει αν η ενέργεια αυτή του μέσου είναι παράνομη ή έστω καταχρηστική.

7. Από το qui custodiet ipsos custodes (ποιος θα μας προστατεύσει / φυλάξει από τους προστάτες / φρουρούς;) στο Qui controllet ipsos controlles (ποιος θα ελέγξει τους ελεγκτές;).

Προτάσεις προς την κυβέρνηση για την κάλυψη του εμφανούς νομικού κενού.

Είναι αλήθεια ότι το μέσο π.χ. εν προκειμένω το facebook παρέχει ένα υποτυπώδες πλαίσιο οιονεί εναντίωσης άλλως διατύπωσης μιας οιονεί ένστασης κλπ. του τιμωρούμενου χρήστη πλην όμως αυτή παρέχεται σε εξαιρετικά περιορισμένο χώρο, χρόνο, διάρκεια και λοιπές ασφαλείς εγγυήσεις πρόσφορης διατύπωσης ενώ παραμένουν παντελώς αδιαφανείς οι διαδικασίες ορθής αξιολόγησης (αποδοχής ή απόρριψης) της υποτυπώδους εναντίωσης.

Ποιοι μας κρίνουν; Ποιοι μας ελέγχουν; Άγνωστο. Μια αόρατη άγνωστη επιτροπή ‘’ειδικών’’ στα σκοτεινά γραφεία διεύθυνσης του μέσου αξιολογούν την ανάρτησή μας, αποφασίζουν και διατάσσουν και τιμωρούν κατά το δοκούν χωρίς αιτιολογία!!!

Αυτή ακριβώς η ως άνω περιγραφόμενη κοινωνική πραγματικότητα αποτελεί βιωτική – κοινωνική ύλη προς νομική ρύθμιση.

Υπάρχουν οι κατάλληλες ευρωπαϊκές norms, υπάρχει το γράμμα και το πνεύμα του Ελληνικού Συντάγματος, υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις δυνάμει των οποίων έχουν εγκατασταθεί και λειτουργούν νομίμως στην Ελλάδα διευθύνσεις των social media… Εκείνο που απαιτείται να προστεθεί είναι μια reservatio legis δηλαδή ένας εκτελεστικός / εφαρμοστικός νόμος που να ρυθμίζει τα δικαιώματα των χρηστών και να διασφαλίζει όλες τις θεσμικές εγγυήσεις προσφυγής τους σε θεσμοθετημένο ανεξάρτητο δικαιοδοτικό όργανο, το οποίο να έχει τις ελάχιστες θεσμικές εγγυήσεις ρύθμισης των σχέσεων και επίλυσης των διαφορών, που αναφύονται μεταξύ χρήστη του μέσου κοινωνικής δικτύωσης και της εν Ελλάδι εγκατεστημένης διεύθυνσης του μέσου από την χρήση και επ’ ευκαιρία της χρήσης αυτού με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία αποδοχής ή απόρριψης κάθε ενστάσεως χρήστη κατά επιβληθείσης κυρώσεως του μέσου.

Αρκεί αυτή η διατύπωση, ενδεχομένως και πιο καλοδουλεμένη νομικά, ώστε να μπει φραγμός στην ανεξέλεγκτη, αυθαίρετη, παράνομη, καταχρηστική και αντισυνταγματική φίμωση και κατάπνιξη κάθε αντίθετης φωνής με μόνο κριτήριο την πρόθεση λογοκρισίας και με το προσχηματικό μανδύα της δήθεν αόριστης και ατεκμηρίωτης παραβίασης από το χρήστη των όρων της κοινότητας του μέσου κοινωνικής δικτύωσης.

Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, που παρά τα σφάλματά της και τις καθυστερήσεις της, ιδίως σε ζητήματα θεσμικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, διακρίνεται για τις ψηφιακές της προτεραιότητες και τις δημοκρατικές της ευαισθησίες θα πρέπει να καλύψει το θεσμικό κενό που έχει ήδη ορθάνοιχτα δημιουργηθεί στο χώρο τω social media με την ψήφιση και θέση σε εφαρμογή του κατάλληλου εφαρμοστικού κανόνα δικαίου (Νόμος είτε Προεδρικό Διάταγμα είτε ΚΥΑ κλπ. ο κ. Γεραπετρίτης έχει την πείρα και την σχετική γνώση να επιλέξει τον κατάλληλο τύπο κανόνα δικαίου) που θα ρυθμίζει τις σχέσεις χρηστών και μέσου και την ορθή θεσμική επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν από τις υπερβάσεις χρηστών και τις αυθαιρεσίες του μέσου. Διαφορετικά η προσπάθεια φιλοτέχνησης ενός κεντρώου βαθιά δημοκρατικού προφίλ θα καταστεί ατελέσφορη για την κυβέρνησή του.

ΠΗΓΗ