Το Μουσείο Κοτσανά, έχοντας μπει δυναμικά στον κόσμο της ψηφιακής τεχνολογίας, ανοίγει νέους δρόμους επικοινωνίας, επιθυμώντας να αναδείξει τις πολύπλευρες πτυχές των εκθεμάτων του και να προσφέρει την εμπειρία μίας διαδραστικής εικονικής περιήγησης στους μουσειακούς του χώρους, δημιουργώντας έναν νέο, συναρπαστικό κόσμο για μικρούς και μεγάλους.

Η εικονική περιήγηση σάς δίνει, επίσης, τη δυνατότητα να πλησιάσετε τα εκθέματα, να τα μεγεθύνετε ή να τα επαναφέρετε στο αρχικό τους μέγεθος, να διαβάσετε τις πληροφορίες που "αναδύονται" και να ελέγξετε κάθε λεπτομέρεια μέσω των βίντεο υψηλής ανάλυσης.

Σπουδαίοι εφευρέτες, όπως ο Ήρων, ο Φίλων, ο Αρχιμήδης, ο Κτησίβιος, ο Πυθαγόρας και ο Ίππαρχος, προσκαλούν όλους να ανακαλύψουν την τεχνολογία αιχμής της αρχαιότητας μέσα από τις εφευρέσεις τους. Από τον Υπολογιστικό Μηχανισμό των Αντικυθήρων έως το αυτόματο υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου, παρατηρούμε πως οι βάσεις για τις σημαντικότερες κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού, όπως η ατμοκίνηση και η αεριοπροώθηση, ο υπολογιστής και οι ρομποτικές κατασκευές, είχαν τεθεί ήδη από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

Το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ιστορίας -η αυτόματη υπηρέτρια του Φίλωνος-, ο υδραυλικός ατέρμονας κοχλίας του Αρχιμήδη και αμέτρητες ακόμη εφευρέσεις, έρχονται να φωτίσουν άγνωστες πτυχές της καθημερινότητας των Αρχαίων Ελλήνων στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο.

Αυτά και άλλα πολλά καλύπτει η ενδιαφέρουσα έκθεση, που προφέρει μια ορθή χρήση της εικονικής τεχνολογίας.

Αρχαία Ελλάδα και Σήμερα:

Πόσο απαραίτητη είναι η αρχαία ελληνική σκέψη στα σημερινά κοινωνικά και πολιτισμικά αδιέξοδα;

Μη χάσετε αυτήν την Παρασκευή 19-2-2021, 15.00 - 16.00 Dion TV (https://www.diontv.gr/webtv/) την εβδομαδιαία ζωντανή εκπομπή φιλοσοφίας, λόγου και πολιτισμού "ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ".

Καλεσμένος της εκπομπής είναι ο Ευάγγελος Μπεξής, Ιστορικός - Αρχαιολόγος Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδότης. (Η εκπομπή μεταδίδεται σε επανάληψη το ίδιο βράδυ στις 22.30 στο Dion tv.)

Σ' αυτή την εκπομπή η συζήτησή μας έχει ως αντικείμενο:

Αρχαία Ελλάδα και Σήμερα:

Πόσο απαραίτητη είναι η αρχαία ελληνική σκέψη στα σημερινά κοινωνικά και πολιτισμικά αδιέξοδα;

-Η αρχαιολογία στην Ελλάδα

-Οι υπεύθυνοι πολίτες και ιδιώτες

Στην αρχαία Σπάρτη, τα αγόρια μετά την ηλικία των επτά ετών ακολουθούσαν τον πατέρα τους στα φειδίτια ή φιλίτια, τα οποία ήσαν κοινές τράπεζες και εκεί εκπαιδεύοντο μέσω συζητήσεων σε πολιτικά θέματα και στο σπαρτιατικό τρόπο ζωής. Για τις κοινές τράπεζες έπρεπε για τα παιδιά τους να δώσουν οι γονείς ένα μέδιμνο κριθάρι, 8 χοές οίνου, 5 μνας τυρί και μίση μνα σύκα. Ως εκ τούτου δεν συμμετείχαν οι πτωχοί. Τα κορίτσια έμεναν σπίτι με τη μητέρα τους. Μετά τα 14-15 τους έτη τα αγόρια οργανώνονταν σε αγέλες ή βούες και διαιρούντο σε ίλες.

Κάθε ίλη είχε 64 αγόρια κάτω από έναν παιδονόμο, ο οποίος είχε υψηλή θέση στην κοινωνία. Τα παιδιά έμεναν συνεχώς μαζί, εκοιμούντο, έπαιζαν και εκπαιδεύοντο στην πειθαρχία, την οποία επέβαλαν οι μαστιγοφόροι, βοηθοί του παιδονόμου. Μέσα σ’ αυτά, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, μάθαιναν ράμματα, επειδή κάτι τέτοιο ήταν χρήσιμο.

Στην Κρήτη είχαν το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα και εκεί τα συσσίτια ονομάζοντο ανδρεία. Στα συσσίτια μετείχαν και οι πρεσβύτεροι και από τις συζητήσεις εμορφώνοντο τα παιδιά. Τα έξοδα των συσσιτίων στην Κρήτη τα πλήρωνε το κράτος. Οι Κρήτες παρέμεναν στα σχολεία μέχρι τα 17 τους, οπότε και γίνονταν έφηβοι με ειδική τελετή, τα εκδύσια.

Στην Αθήνα η εκπαίδευση αφορά επίσης μόνον στα αγόρια. Τα σχολεία ήσαν ιδιωτικά. Υποχρεώνονταν όμως να τηρούν κάποιους κανονισμούς, που ρύθμιζαν τη λειτουργία τους Το πνεύμα της εκπαίδευσης ήταν σύμφωνο με τις παραδόσεις και τα ιδανικά της πόλης..

Από τον 5ο αιώνα άρχισαν να ιδρύονται στην Αθήνα τα Γυμνάσια. Οι νέοι είχαν τη δυνατότητα να ασκούν ταυτόχρονα το πνεύμα και το σώμα. Το πρώτο στάδιο εκπαίδευσης ήταν της προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Την πρώτη την αναλάμβανε η μητέρα ή, η τροφός και αποσκοπούσε στην καλλιέργεια των έμφυτων ικανοτήτων του παιδιού και στην προετοιμασία του να δεχθεί τη σχολική εκπαίδευση, που άρχιζε συνήθως στα επτά χρόνια. Ο Παιδαγωγός, οικιακός δούλος, συνόδευε το παιδί στο Διδασκαλείο. Από τον πρώτο του δάσκαλο ο μικρός Αθηναίος μάθαινε ανάγνωση, συλλαβισμό, γραφή, αριθμητική. Αργότερα τον αναλάμβανε ο Κιθαριστής για να τον μυήσει στην τέχνη της μουσικής. Αφού το παιδί αποκτούσε αυτές τις στοιχειώδεις γνώσεις, ερχόταν σε επαφή με την ηρωική και διδακτική ποίηση (Όμηρο-Ησίοδο), καθώς και με τη λυρική. Μάθαινε επιπλέον χορό, ζωγραφική, χειροτεχνία και γεωμετρία. Ο Παιδοτρίβης φρόντιζε για τη σωματική εκγύμναση των μαθητών στην Παλαίστρα («πένταθλον» και «παγκράτιον»). Η διδασκαλία στο σχολείο ήταν εξάωρη.

Μετά το 14ο έτος οι έφηβοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν την ανώτερη εκπαίδευση στα δημόσια γυμνάσια και στις φιλοσοφικές ή ρητορικές σχολές, όπως η Ακαδημία Πλάτωνος.Κάπου εκεί, η εικόνα του δασκάλου αλλάζει, αφου η εικόνα του δασκάλου Σωκράτη (μέσα απο τον Πλάτωνα και την ακαδημία του),δεν είναι πια μια επιτακτική διαδικασία με τιμωρητικό χαρακτήρα στα λάθη, αλλά ούτε και μια στείρα επι πληρωμή ανταλλαγή υπηρεσιών παρα μια απο κοινού θεία επιταγή αναζήτησης, με δάσκαλο και μαθητή στην ίδια πλευρά, να αποζητούν την αληθινή γνώση.