Το Μουσείο Κοτσανά, έχοντας μπει δυναμικά στον κόσμο της ψηφιακής τεχνολογίας, ανοίγει νέους δρόμους επικοινωνίας, επιθυμώντας να αναδείξει τις πολύπλευρες πτυχές των εκθεμάτων του και να προσφέρει την εμπειρία μίας διαδραστικής εικονικής περιήγησης στους μουσειακούς του χώρους, δημιουργώντας έναν νέο, συναρπαστικό κόσμο για μικρούς και μεγάλους.

Η εικονική περιήγηση σάς δίνει, επίσης, τη δυνατότητα να πλησιάσετε τα εκθέματα, να τα μεγεθύνετε ή να τα επαναφέρετε στο αρχικό τους μέγεθος, να διαβάσετε τις πληροφορίες που "αναδύονται" και να ελέγξετε κάθε λεπτομέρεια μέσω των βίντεο υψηλής ανάλυσης.

Σπουδαίοι εφευρέτες, όπως ο Ήρων, ο Φίλων, ο Αρχιμήδης, ο Κτησίβιος, ο Πυθαγόρας και ο Ίππαρχος, προσκαλούν όλους να ανακαλύψουν την τεχνολογία αιχμής της αρχαιότητας μέσα από τις εφευρέσεις τους. Από τον Υπολογιστικό Μηχανισμό των Αντικυθήρων έως το αυτόματο υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου, παρατηρούμε πως οι βάσεις για τις σημαντικότερες κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού, όπως η ατμοκίνηση και η αεριοπροώθηση, ο υπολογιστής και οι ρομποτικές κατασκευές, είχαν τεθεί ήδη από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

Το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ιστορίας -η αυτόματη υπηρέτρια του Φίλωνος-, ο υδραυλικός ατέρμονας κοχλίας του Αρχιμήδη και αμέτρητες ακόμη εφευρέσεις, έρχονται να φωτίσουν άγνωστες πτυχές της καθημερινότητας των Αρχαίων Ελλήνων στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο.

Αυτά και άλλα πολλά καλύπτει η ενδιαφέρουσα έκθεση, που προφέρει μια ορθή χρήση της εικονικής τεχνολογίας.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα αμφιθέατρο, που μοιάζει με το παγκοσμίου φήμης Κολοσσαίο της Ρώμης, στα αρχαία Μάσταυρα της Λυδίας, κοντά στο Αϊδίνιο της σημερινής Τουρκίας. Οι αρχές αναφέρουν ότι η κατασκευή, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι θαμμένη, είναι ένα μοναδικό παράδειγμα ανατολικής ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής στη Μικρά Ασία.

Το αμφιθέατρο βρίσκεται κοντά στο μέγεθος του Κολοσσαίου στη Ρώμη, ανέφεραν οι αρχές. Το Κολοσσαίο, το μεγαλύτερο αρχαίο αμφιθέατρο που στέκεται ακόμα, έχει μήκος 188 μέτρα και πλάτος 156 μέτρα. Παρόμοια αμφιθέατρα υπάρχουν στα δυτικά της σημερινής Τουρκίας, αλλά τα περισσότερα έχουν καταρρεύσει σε μεγάλο βαθμό.

Η δομή ξεχωρίζει επίσης από άλλες λόγω του σχήματός της, το οποίο είναι σχήματος ελλειψοειδές. Βρέθηκε σε μια τοποθεσία που καλύπτεται από ελαιόδεντρα και οπωρώνες σύκων. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η δομή χρησιμοποιήθηκε για αθλητικά δρώμενα στα Μάσταυρα, πριν από 1.800 χρόνια. Ο Tuncer είπε ότι το αμφιθέατρο πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε για μονομαχίες.

Σύμφωνα με το Στράβωνα τα Μάσταυρα αποτελούσαν κατοικία της Νύσας. Τον 1ο αι. μ.Χ. μαρτυρείται ότι ανήκαν στο conventus της Εφέσου. Κατά την Αυτοκρατορική περίοδο πρόκειται μάλλον για πόλη, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι παρουσιάζει θεσμούς όπως η βουλή, ο δήμος και η γερουσία, όπως μαρτυρεί μια σημαντική επιγραφή που τιμά κάποιον τύραννο, που ασκούσε τα καθήκοντα του αγορανόμου και του πανηγυριάρχη. Επίσης αναφέρονται οι νέοι, ως ξεχωριστή πληθυσμιακή ομάδα με κάποιου τύπου οργάνωση. Από τις νομισματικές πηγές εξάλλου πληροφορούμαστε ότι η πόλη είχε θεσπίσει τα αξιώματα του "στρατηγού" και του "επιμελητή των πάντων" –με τον τελευταίο να αντικαθίσταται την εποχή του Κομμόδου (180-192 μ.Χ.) από το "γραμματέα"– οι οποίοι και ήταν υπεύθυνοι για τις νομισματικές κοπές. Το νομισματοκοπείο των Μασταύρων παρουσιάζει δραστηριότητα από τον Τιβέριο (14-37 μ.Χ.) ως το Βαλεριανό (253-260 μ.Χ.).

Οι λατρείες της πόλης συνάγονται κατά βάση από τις νομισματικές πηγές: απεικονίζονται η Εκάτη, ο Διόνυσος, ο Απόλλων Σώζων, η Δήμητρα, η Λητώ, η Σελήνη στο άρμα της, ένας βωμός μπροστά από κυπαρίσσι και ο Λυδός ιππέας, καθώς και ένας άλλος, άγνωστος τοπικός ήρωας που παλεύει με ταύρο. Από τις επιγραφές προκύπτει ότι στην πόλη ασκούνταν αυτοκρατορική λατρεία, που μαρτυρείται για τον Τιβέριο και τη μητέρα του Λιβία (14-37 μ.Χ.). Εξάλλου, σε επιγραφή της παρακείμενης Νύσας αναφέρεται ο ιερέας της λατρείας της Ρώμης και του Αυτοκράτορα, Ηρακλείδης Μαυσταυρίτης.

Αρκετά σημαντικά ήταν για ακόμη μία χρονιά τα αποτελέσματα της υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας στο ιστορικό ναυάγιο ΜΕΝΤΩΡ, το δικάταρτο μπρίκι ιδιοκτησίας του Λόρδου Έλγιν, το οποίο να υπενθυμιστεί πως βυθίσθηκε λόγω κακοκαιρίας στον όρμο του Αγίου Νικολάου στα Ν.Α. Κύθηρα το 1802.

Το περιστατικό έγινε ενώ μετέφερε μέρος των αρχαιοτήτων που είχαν αφαιρεθεί από την ομάδα του Έλγιν από τον Παρθενώνα, την Ακρόπολη και άλλα αρχαία μνημεία των Αθηνών.

Συγκεκριμένα, όπως ενημερώνει με ανακοίνωσή του το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, στο διάστημα 4/9/20 έως 21/9/20 διενεργήθηκε η συστηματική υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο ιστορικό ναυάγιο ΜΕΝΤΩΡ στα Κύθηρα, υπό την διεύθυνση του αρχαιολόγου, Δρ. Δημήτρη Κουρκουμέλη.

​Κατά τη φετινή υποβρύχια ανασκαφική έρευνα, συνεχίσθηκε η διερεύνηση και ανασκαφή της τομής που είχε ήδη αρχίσει το 2019, στο δυτικό όριο του σωζόμενου σκαριού του πλοίου.

Στον χώρο της τομής εντοπίσθηκαν πολλά ξύλα, τόσο από το πέτσωμα του πλοίου, όσο και τμήματα νομέων. Τα τμήματα αυτά ήταν διάσπαρτα και χωρίς συγκεκριμένη διάταξη, που μαρτυρούν τη γενικότερη καταστροφή που συντελέσθηκε στο χώρο του ναυαγίου κατά τη βύθισή του, όσο και κατά τις μετέπειτα διεργασίες ναυαγιαιρεσίας.

​Η εικόνα της καταστροφής του πλοίου ήταν ιδιαίτερα έντονη, καθώς τμήματα των νομέων βρέθηκαν να έχουν παγιδευτεί κάτω από βράχια, ενδεικτικό και της σφοδρότητας του κυματισμού που προκαλούν στην περιοχή κυρίως οι νότιοι άνεμοι και οι οποίοι επηρεάζουν το πυθμένα σε μεγάλο βάθος.

Στον χώρο της τομής εντοπίσθηκαν, όπως και κατά την προηγούμενη ανασκαφική περίοδο το 2019, ένας σημαντικός αριθμός ξύλινων και μεταλλικών αντικειμένων που σχετίζονται κατά κύριο λόγο με τον εξαρτισμό του ενός εκ των δύο ιστών του πλοίου.

​Ξύλινοι διαμπερείς κύλινδροι που χρησίμευαν για την κύλιση της κεραίας του κεντρικού ιστίου στον ιστό, ξύλινοι κύλινδροι που απέτρεπαν την περιτύλιξη των σχοινιών, ξύλινες δέστρες για την πρόσδεση των σχοινιών, τροχαλίες διαφόρων μεγεθών, μονές ή διπλές, ορισμένες από τις οποίες σώζουν ακόμα τμήματα των σχοινιών πρόσδεσής τους (από το χώρο του ναυαγίου έχουν ανελκυσθεί μέχρι σήμερα 35 τροχαλίες ακέραιες ή τμήματά τους, από συνολικά περίπου τις 120 που απαιτούνται για τον εξαρτισμό ενός πλοίου των διαστάσεων του Μέντορα).

Γενικά, από τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώνεται, ότι ο χώρος που ανασκάφθηκε συμπίπτει με τη θέση του ενός εκ των δύο ιστών του πλοίου (ο ΜΕΝΤΩΡ ήταν ένα δικάταρτο μπρίκι) και κατά πάσα πιθανότητα του πρυμναίου, αφού ορισμένα από τα ξύλινα εξαρτήματα συνδέονται με τον εξαρτισμό της κεραίας της πρύμνης του πλοίου.

​Ακόμα κατά τη φετινή έρευνα, δόθηκε η ευκαιρία να ανελκυσθούν και να φωτογραφηθούν τρισδιάστατα, δύο τμήματα νομέων του πλοίου. Οι νομείς αυτοί, δεν ήταν στη θέση τους και είχαν μετακινηθεί κατά την θραύση του πλοίου, μετά, δε, τη φωτογράφηση επανατοποθετήθηκαν στην τομή.

Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ήταν, επίσης, και τα άλλα κινητά ευρήματα που ανελκύσθηκαν. Εντοπίσθηκαν για πρώτη φορά τμήματα δερμάτων υποδημάτων, πόρπες υποδημάτων και ζωνών και άλλα μικροαντικείμενα, όπως ένα μικρό νόμισμα/μάρκα που χρησιμοποιούταν κυρίως σε χαρτοπαίγνια.

​Είναι γνωστό από τις μαρτυρίες, τόσο του πληρώματος, όσο και των επιβαινόντων, ότι κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, απώλεσαν το σύνολο των προσωπικών τους αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων και των ενδυμάτων τους.

​Η μαρτυρία αυτή επιβεβαιώνεται από τα φετινά ευρήματα της ανασκαφής. Πέραν των ανωτέρων ανελκύσθηκαν επίσης και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα, όπως δύο πιόνια σκακιού (τα προηγούμενα χρόνια είχαν βρεθεί και άλλα έξι πιόνια σκακιού πιθανώς από το ίδιο σύνολο), νομίσματα και θραύσματα μαγειρικών και άλλων σκευών.

ΠΗΓΗ