«ΔΙΟΠΑΝΕΙΑ 2024» 21-22 ΚΑΙ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ

diopa 970x250

Ορθαγόρεια: Η άγνωστη αρχαία πόλη κράτος της Ροδόπης

Ορθαγόρεια: Λίγα είναι τα στοιχεία που έχουμε από αρχαίες πηγές για την αρχαία αυτήν πόλη κράτος της Ροδόπης. Το όνομά της είναι γνωστό και από τα αργυρά και χάλκινα νομίσματά της που κυκλοφόρησαν στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ένα μικρό άρθρο έχει γραφεί από τον Eug. Oberhummer στη RE “Ορθαγορία”. Διάφοροι ιστορικοί και μελετητές την έχουν ταυτίσει με τις αρχαιότερες πόλεις Δρύ, Ζώνη και Μαρώνεια.

Ο Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος δέχεται την Ortaguepa (Ορθαγόρεια) σαν το αρχαιότερο όνομα της Μαρώνειας. Κοντά στην Μάκρη τοποθετούν την πόλη ο Heaebler και ο Oberhummer.

Ο Στράβων μας αναφέρει: “Μετά την Μαρώνειαν Ορθαγορία πόλις και τα περί Σέρρειον, παράπλους τραχύς, και τα των Σαμοθρακών Πολίχνιον τέμπυρα και άλλο χαράκωμα, ού πρόκειται η Σαμοθράκης νήσος”.

Στην μικρή αυτή περιοχή είναι γνωστές οι πόλεις της Σαμοθρακικής Περαίας. Οι πόλεις αυτές βρίσκονται τόσο κοντά η μια στην άλλη, που είναι δύσκολο να δεχτεί κανείς την ύπαρξη ανάμεσα τους και μιας πόλης – κράτος την Ορθαγόρεια σε έδαφος που ανήκει στην Περαία της Σαμοθράκης. Αφού λοιπόν η Μεσημβρία ήταν η δυτικότερη πόλη της Περαίας της Σαμοθράκης σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είναι λογικό να δεχτούμε πως έξω και δυτικά από την περιοχή της πρέπει να αναζητηθεί η θέση της Ορθαγόρειας.

Περί τα τρία χιλιόμετρα δυτικά της Μεσημβρίας στην τοποθεσία “Γάτος” ο έφορος Αρχαιοτήτων Α. Βαρβίτσας πριν πολλά χρόνια πρότεινε να τοποθετηθεί ο οικισμός της Ορθαγόρειας. Ο Λαζαρίδης και αυτός πριν πολλά χρόνια πρότεινε να αναζητηθεί η Ορθαγόρεια στην πεδιάδα των Πετρωτών μεταξύ Σαπλί Ντερέ και Ισμάρου. Ο Meyer πρότεινε να ταυτιστεί η Ορθαγόρεια με την Μεσημβρία και να αναζητηθούν και οι δύο στις εκβολές του χειμάρρου Γιαλύ – Ντερέ.

Τις προτάσεις του Λαζαρίδη και του Meyer απέρριψε ο Πάντος, ο οποίος πρότεινε να τοποθετηθεί η Ορθαγόρεια στη θέση Γιακίν Τσιφλίκι. Στη θέση αυτή έχουν επισημανθεί αρχαία κατάλοιπα.

Κατά την μαρτυρία του Ηροδότου η ευρύτερη περιοχή κατοικείτο από το θρακικό φύλο των Κικόνων. Οι βυζαντινές πηγές την ταυτίζουν με την Μάκρη και τα Στάγειρα της Χαλκιδικής, αυτό μας δηλώνει πως την εποχή τους το τοπωνύμιο υπήρχε μόνο ως ανάμνηση.

Ο καθηγητής Σαμσάρης κατατάσσει την Ορθαγόρεια στους απλούς εμπορικούς σταθμούς και την χαρακτηρίζει εμπόριο η Κώμη. Νομίσματα της Ορθαγόρειας έχουν έλθει στο φως κατά την διάρκεια ανασκαφών στα Άβδηρα, στην θέση που τοποθετεί την Μεσημβρία ο Βαβρίτσας, λίγο έξω από τους Προσκυνητές προς Μαρώνεια, στην Μαρώνεια και αλλού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. χαρακτηρίζει τον οικισμό “Ορθαγόρεια Πόλις”.

Τίποτα δεν μας είναι γνωστό για τον ακριβή χρόνο ίδρυσής της, για την προέλευση των κατοίκων της ή για την οποιαδήποτε περίοδο της ζωής του οικισμού. Ορισμένοι υποθέτουν ότι ο όνομα Ορθαγόρεια προέρχεται από το κύριο όνομα Ορθαγόρας που θα μπορούσε να ήταν ο οικιστής, ίσως κάποιος δυνάστης της περιοχής.

Η μη αναγραφή του ονόματος στους αθηναϊκούς φορολογικούς καταλόγους, η μη αναφορά του ονόματός της στους αρχαιότερους συγγραφείς και κυρίως στον Ηρόδοτο, που απαριθμεί τις πόλεις από τις οποίες πέρασε η περσική στρατιά το έτος 400 π.Χ., όπως και η έλλειψη νομισμάτων της αρχαιοτέρων των μέσων του 4ου αιώνα π.Χ. κάνουν πιθανή την παρακάτω υπόθεση ότι η πόλη δεν είχε ιδρυθεί κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Η μνεία εξάλλου του ονόματός της από τον Στράβωνα, δείχνει πως η πόλη επέζησε τουλάχιστον ως τον 1ου αιώνα π.Χ.

Τα γνωστά νομίσματα της Ορθαγόρειας είναι αργυρά, (στατήρες και τριώβολα), όπως και μικρά χάλκινα νομίσματα που χρονολογούνται γύρω στο έτος 350 π.Χ. Στην πρόσθια όψη τους φέρουν κεφαλή Αρτέμιδος σε πλάγια κατατομή ή στραμμένη κατά τα 3/4, ή κεφαλή Απόλλωνος και στην οπίσθια όψη μακεδονικό κράνος και σύμβολο, άστρο. Ο μετρικός κανών και η τεχνοτροπία των νομισμάτων της μοιάζουν με τα νομίσματα των Μακεδόνων βασιλέων από τον Αρχέλαο ως τον Περδίκα Γ’ (414-359 π.Χ.), καθώς και με τα νομίσματα των πόλεων Αβδήρων και Μαρώνειας.

Η αρχαιολόγος Π. Τσατσοπούλου – Καλούδη σε έκδοση τόμου του 2015 του Υπουργείου Πολιτισμού για την “Αρχαία Ζώνη – Το ιερό του Απόλλωνα” μας ενημερώνει για την τοποθεσία των αρχαίων πόλεων της Θράκης όπως και της Ορθαγόρειας. Στο δυτικό άκρο της κοιλάδας της Ζώνης στην περιοχή Βρύση Μουσά και σ’ απόσταση 1 χιλιομέτρου από την αρχαία Ζώνη διακρίνονται ίχνη οικοδομικού υλικού που μαρτυρούν κατοίκηση, από τον 8ο αιώνα π.Χ., μέχρι τα βυζαντινά χρόνια. Στο νότιο άκρο της περιοχής σώζονται και τα ερείπια μεσαιωνικού πύργου. Η περιοχή αυτή προτάθηκε παλαιότερα σαν θέση της Ορθαγόρειας από τον Λαζαρίδη. Η εξαιρετικά όμως μικρή απόσταση της από την Ζώνη καθιστά μάλλον απίθανη αυτήν την ταύτιση, καθώς μάλιστα βρίσκεται στο δυτικό πέρας του νεκροταφείου της Ζώνης που καλύπτει μάλιστα και όλη αυτήν την μικρή κοιλάδα.

Ένα χιλιόμετρο δυτικότερα αρχίζει η κοιλάδα των Πετρωτών όπου αρχικά τοποθετήθηκε η Στρύμη και αργότερα η Ορθαγόρεια. Ο ξεροπόταμος Γυαλού Ρέμα διασχίζει την κοιλάδα. Στο ανατολικό άκρο της κοιλάδας ο Β. Πεντάζος αποκάλυψε τα θεμέλια ενός μεγάλου ορθογώνιου κτίσματος ίσως ιερού ελληνιστικών – ρωμαϊκών χρόνων. Δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά στην συμβολή δύο χειμάρρων, διακρίνονται ίχνη αρχαίου οικισμού, 20 στρεμμάτων περίπου. Η περιοχή ονομάζεται Μικρός Ελαιώνας ή Γιακίν Τσιφλίκι. Η περιοχή αυτή του Μικρού Ελαιώνα είναι η πιθανή θέση της αρχαίας πόλης Δρυός και όχι όπως ορισμένοι τοποθετούν εκεί την θέση της Ορθαγόρειας.

Το πρόβλημα με την Ορθαγόρεια είναι το εξής: Η Ορθαγόρεια εμφανίζεται με τα νομίσματα της στα μέσα του 4ουη αιώνα π.Χ. και φαίνεται να είναι μια πόλη που εξυπηρετούσε τα μακεδονικά συμφέροντα στην περιοχή αυτή. Αυτό τουλάχιστον φανερώνει η μακεδονικής επιρροής εικονογραφία στη νομισματοκοπία της. Αναφέρεται από τον Στράβωνα “Μετά την Μαρώνεια Ορθαγόρεια πόλις και τα περί Σέρρειον”.

Τα προβλήματα με την χωροθέτηση της Στρύμης και της Ορθαγόρειας τέθηκαν υπό νέα προοπτική μετά την διατύπωση πρόσφατα νέων προτάσεων για την θέση της Μαρώνειας. Υποστηρίχθηκε, με πειστικά επιχειρήματα, ότι η αρχαία πόλη στην χερσόνησο της Μολυβωτής δεν είναι η Στρύμη, αλλά η πρώτη παλαιότερη θέση της Μαρώνειας. Για την ακρίβεια ότι πρόκειται για την αρχαϊκή και κλασική φάση της πόλης, από την ίδρυσή της, τον 6ο αιώνα π.Χ. έως τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Τότε στην διάρκεια του Β’ μισού του 4ου αιώνα π.Χ. οι Μαρωνίτες εγκατέλειψαν την πόλη τους στην Χερσόνησο της Μολυβωτής και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αγίου Χαραλάμπους περίπου 20 χιλιόμετρα ανατολικά, όπου κατά πάσα πιθανότητα, είχε ιδρυθεί ήδη από Μακεδόνες η Ορθαγόρεια.

Μια τέτοια εξέλιξη λύνει πράγματι πολλά προβλήματα, πρώτα επιβεβαιώνει την αναφορά του Πλίνιου ότι η Μαρώνεια της εποχής του, τον 1ο αιώνα μ.Χ. ονομαζόταν στο παρελθόν Ορθαγόρεια. Επίσης αποκαθιστά την περιγραφή του Ηροδότου, αφού την εποχή των Περσικών Πολέμων, η Μαρώνεια βρισκόταν ακόμη στην χερσόνησο της Μολυβωτής, λίγο πριν την Δίκαια και τα Άβδηρα. Και βέβαια ερμηνεύει την ολοκληρωτική απουσία, παρά τα τόσα χρόνια έρευνας στον Άγιο Χαράλαμπο, τεκμηρίων που να πιστοποιούν αρχαϊκή και κλασική φάση, στην κατά τα άλλα πλούσια σε ελληνιστικά και ρωμαϊκά ευρήματα Μαρώνεια.

Ο Πολύαινος μας αναφέρει ότι ο Φίλιππος κατέλαβε τα Άβδηρα και την Μαρώνεια γύρω στο 350 π.Χ. Την ίδια εποχή φαίνεται ότι προχώρησε στην ίδρυση της Ορθαγόρειας στην θέση Άγιος Χαράλαμπος. Η τοποθεσία της νέας πόλης ήταν ιδιαίτερα πλεονεκτική. Μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. εικάζεται ότι, είτε αυτοβούλως, είτε πιεζόμενοι οι Μαρωνίτες εγκατέλειψαν την πόλη τους και μετοίκισαν στο νέο οικισμό όπως και αρκετοί κάτοικοι από τις πόλεις της Σαμοθρακικής Περαίας εγκατέλειψαν σταδιακά τις πόλεις τους και μετοίκισαν στο νέο και πολλά υποσχόμενο αστικό κέντρο της περιοχής την Ορθαγορεία.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι σύντομα το “βαρύ” όνομα της Μαρώνειας, με ιστορία και ακμή πλέον των δύο αιώνων επικράτησε του νέου και χωρίς παράδοση ονόματος της Ορθαγόρειας ενσωματώνοντας προφανώς τους χώρους επιρροής της παλαιάς Μαρώνειας αλλά και της Στρύμης, μέρος του πληθυσμού της οποίας πιθανότατα προσχώρησε στη νέα πόλη, και εκμεταλλευόμενοι τις άριστες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τους Θράκες, μέσα σε λίγα χρόνια η Νέα Μαρώνεια αναδείχθηκε σε κυρίαρχη δύναμη στο Βόρειο Αιγαίο με το λιμάνι της που μεταφέρθηκε από την Ζώνη στη θέση Σύναξη, δυτικότερα και πλησιέστερα στην Μαρώνεια, η οποία στη νέα προνομιούχα θέση της ήταν πλέον η αδιαμφισβήτητη δύναμη σε όλη αυτήν την περιοχή, από το ακρωτήριο Σέρρειο και λίγο αργότερα, και μέχρι την Σάλη την σημερινή Μάκρη.

Εξ όλων των ανωτέρω προκύπτει ότι η νέα Μαρώνεια είναι η συνέχεια της αρχαίας πόλης κράτος της Ορθαγόρειας.

Ας περιμένουμε λοιπόν οι αμφιβολίες για την ασφαλή θέση της Ορθαγόρειας να διαλευκανθούν με τον λόγο που θα δοθεί στην αρχαιολογική σκαπάνη και τα ευρήματα που θα προκύψουν.

 

ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Η αρχαία Αλυζία ( Αλυζεία, Αλυττία)

Η αρχαία Αλυζία ( Αλυζεία, Αλυττία) αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες Ακαρνανικές πολιτείες που η παρουσία της μαρτυρείται από πολλές πηγές.

Ιδρυτής της πόλης φέρεται ο Αλυζέας(και Αλιζέας), αδελφός της Πηνελόπης και γιος του Ικάριου. Ο Ικάριος με τον αδελφό του Τυνδάρεω (πατέρα της ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας ) διωγμένοι από την Σπάρτη ήρθαν κοντά στον Οινέα της Καλυδώνας(ή στον Θέστιο, της Πλευρώνας) όπου τους προσφέρθηκε φιλοξενία, ενώ ο βασιλιάς τους αξιοποίησε στον πόλεμο κατά των Κουρητών με συνέπεια την κατάκτηση των εδαφών πέρα του Αχελώου…  Μετά την επιτυχημένη παρουσία τους στην Αιτωλία ο Ηρακλής τους βοήθησε να επιστρέψουν στην Σπάρτη, στο θρόνο (όπως και έγινε) όμως διατήρησαν στενές σχέσεις με την Αιτωλία αφού ο Τυνδάρεως παντρεύτηκε την Λήδα, κόρη του Θέστιου.Η παράδοση ήθελε ο Ικάριος να μην φεύγει από την Αιτωλία, αλλά να παντρεύεται την Πολυκάστη, μαζί της ν’ αποκτάει τον Αλιζέα, την Πηνελόπη και τον Λευκάδιο και ν’ αποκτάει βασίλειο στην Ακαρνανία. Έτσι κατά τους μύθους ο διαγωνισμός των μνηστήρων για την απόκτηση της Πηνελόπης (αγώνισμα δρόμου) δεν έγινε στη Σπάρτη, αλλά στην Ακαρνανία, όπου διέμενε μόνιμα ο πεθερός του Οδυσσέα, γι’ αυτό και του παραχωρεί, ως γαμήλιο δώρο, μέρος του βασιλείου του, πιθανόν την Αιγίλιπα, την οποία προσάρτησε στο βασίλειο της Ιθάκης… 

Μάλιστα έχει ιδιαίτερη σημασία η παρατήρηση του Αριστοτέλη για την επίσκεψη του Τηλέμαχου στη Σπάρτη (Οδύσσεια). Αυτός εύστοχα παρατηρεί ότι κατά την μακρά παραμονή του νεαρού Τηλέμαχου στη Σπάρτη, στο παλάτι του Μενελάου, δεν αναφέρεται πως ο νεαρός διάδοχος πήγε και στο παλάτι του Ικάριου, να επισκεφτεί τον παππού του. Ο λόγος είναι ότι εκείνος ποτέ δεν ζούσε στη Σπάρτη….

φωτ; ΘΕΩΝΗ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ  ΘΕΑ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΑ ΑΛΥΖΙΑ
Η πόλη κατείχε σημαντική γεωγραφική θέση στις θαλάσσιες επικοινωνίες (θαλάσσιο εμπόριο) προς τη δύση, δρόμους που από παλιά έλεγχε η Κόρινθος, όμως στα μέσα του 5ου αι τα πράγματα αλλάζουν. Ο Θουκυδίδης αναφέρει(7.31) ότι κατά την Σικελική εκστρατεία ο στρατηγός Δημοσθένης στάθμευσε εκεί και είναι γεγονός ότι η πόλη, πλέον, περνάει στην επιρροή της Αθήνας, δημιουργώντας στενούς δεσμούς μαζί της, ώστε ν’ αποτελέσει σταθερό σύμμαχο της και πύλη προς τη δύση. Μάλιστα το 374 π. Χ, έγινε νικηφόρα ναυμαχία ανάμεσα σε 60 αθηναϊκά καράβια, υπό τον Τιµόθεο και 55 Σπαρτιατικά, υπό τον Νικόλοχο, και οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιο στην Αλυζία.

Ο πληθυσμός της άγγιζε κατά τον Κικέρωνα τις 30.000 κατοίκους και όπως φαίνεται το παλαιό φράγμα του χειμάρρου στον Βάρνακα (στην θέση «Γλώσσες») σχετίζεται με το παρελθόν και τη δυναμική της.

 
Φωτογραφία  Κατάντη όψη του φράγµατος
 

 Η Αλυζία, όπως κάθε ευημερούσα πόλη, είχε οχύρωση με δυνατά τείχη, ακρόπολη, λιμάνι με ναυπηγείο, λουτρά, παλαίστρα, δημόσια κτήρια και ιερά που ήταν διακοσμημένα με έργα τέχνης.

Ζωγραφική αναπαράσταση των γλυπτών της Αλυζίας, από το βιβλίο «Le Mont Olympe et L`Acarnanie», Heuzey, 1860, Paris.
 

Οι κάτοικοι για την διακόσμηση της πόλης κάλεσαν διάσημους γλύπτες όπως τον Λύσιππο ο οποίος φιλοτέχνησε τους «12 άθλους του Ηρακλή», δηλαδή 12 συμπλέγματα που τοποθετήθηκαν κατά τον Στράβωνα (Χ 459) στο λιμάνι του Ηρακλέους όπου υπήρχε και τέμενος για τον Ηρακλή, τα οποία αργότερα μεταφέρθηκαν στη Ρώμη «… καθ' ην εστί λιμήν Ηρακλέους ιερός και τέμενος εξ ου τους, έργα Λυσίππου, μετήνεγκεν εις Ρώμην των ηγεμόνων …».

Αυτά βρίσκονταν τοποθετημένα στη σημερινή θέση «Βούλκος», ενώ άλλα έργα του Λυσίππου κοσμούσαν το ναό του Απόλλωνα (Καρνείου), ίσως και της Αρτέμιδας και είναι πιθανόν ότι στον Λύσιππο ανήκαν τα ανάγλυφα στην ακρόπολη!

Ασημένια δραχμή από την αρχαία Αλυζία στη μια πλευρά της οποίας παριστάνεται πήγασος στη δε άλλη νύμφη στεφανωμένη με δάφνη. το νόμισμα έχει διάμετρο 13mm και βάρος σήμερα 2,74g.
 

Η πόλη έκοψε νόμισμα δικό της (με τον Πήγασο, αλλά και με την κεφαλή του Ηρακλή) ενώ ερημώθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια μετά την δημιουργία της Νικόπολης.

Στην επιφάνεια όμως του τόπου δεν είναι δυνατόν να μην πέσουν αμέσως στο μάτι οι ακόμη σωζόμενοι τεράστιοι ογκόλιθοι, απομεινάρια των λεγομένων κυκλώπειων τειχών, που προστάτευαν την αρχαία πόλη. Και ψηλά στην πλαγιά του βουνού προς το Αρχοντοχώρι, στη θέση Καστρί, επάνω σε έναν κοινό βράχο είναι λαξευμένη μια ανύποπτη ανάγλυφη παράσταση, που παραθέτομε εδῶ: Καλοδιατηρημένη, εντυπωσιακὸ στολίδι εκεί στη βραχώδη ερημιά, ηλικίας χιλιετηρίδων, μια τετράδα μορφών από την Ελληνική Μυθολογία: Δεξιά όρθιοι η Αθηνά και ο Ερμής. Αριστερά καθήμενοι η Υγεία και απέναντί της ο Ασκληπιός· πίσω του το φίδι, σύμβολό του Ασκληπιού.-Κείμενο φωτογρ-Παρασκευή Σιδερά-Λύτρα
 
 
 

Η Αλυζία λόγω των ορατών καταλοίπων προκάλεσε νωρίς το ενδιαφέρον των περιηγητών (Leake) και των αρχαιολόγων, έτσι ανασκάφηκε από τον Ρωμαίο ( θέση του ιερού του Ηρακλή και χώρος του λιμανιού), όπως επίσης από τον Κολόνα (στο Αρχοντοχώρι, ναός της Αρτέμιδας («Δρυμώνας»)) μάλιστα σύμφωνα με τα αρχαιολογικά κατάλοιπα η πόλη εκτείνονταν σε μεγάλη έκταση αν υπολογίσουμε ότι η ακρόπολη βρισκόταν τόσο ψηλά ενώ ο ιστός της απλωνόταν χαμηλότερα στην Κανδήλα (Κάτω Κανδήλα) και στη συνέχεια κατέβαινε μέχρι τη θάλασσα στο λιμάνι και στο ναυπηγείο στις θέσεις "Βούλκος Καμηλαύκας" και "Βούλκος Σχασμάδας".

Τείχη της Αρχαίας Αλυζίας
Η αρχαία Αλυζία γνώρισε μεγάλη ακμή ενδεικτικό της ακμής αυτής ήταν και η Πύλη της Αρχαίας Αλυζίας οχυρωματική τέχνη που άκμασε για την προστασία της πόλης. Σήμερα στην περιοχή σώζονται τα τείχη της Αρχαίας Αλυζίας κατασκευασμένα σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Άλλα τμήματα έγιναν από ακατέργαστους ογκόλιθους και άλλα από κατεργασμένα μεγάλα λιθάρια σε παραλληλεπίπεδο σχήμα. Τα ερείπια τεσσάρων αμυντικών πύργων συμπληρώνουν τα οχυρωματικά έργα που σώζονται από την αρχαιότητα.
 
Ο Θουκυδίδης (7,31) αναφέρει ότι όταν ο Αθηναίος στρατηγός ∆ηµοσθένης παρέπλεε τις Ακαρνανικές ακτές κατευθυνόµενος προς τη Σικελία (415-413 π.Χ.) αποβιβάστηκε στην Αλυζία και στρατολόγησε Ακαρνάνες τοξώτες και σφενδονιστές που κατατάχθηκαν στον στρατό των Αθηναίων µε τη θέληση τους.Η Αλυζία έγινε γνωστή από τη ναυµαχία που έγινε στα νερά της το 375 π.Χ. µεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών. Μετά την Ανταλκίδειο ειρήνη οι Αθηναίοι κατόρθωσαν να ξαναϊδρύσουν την αρχαία ναυτική τους συµµαχία και να συσπειρώσουν στη συµµαχία τους κατοίκους της Κεφαλλονιάς, τους Κερκυραίους, τους Ακαρνάνες και τους Ηπειρώτες. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα (Ελληνικά 5,4, 66) οι Λακεδαιµόνιοι φοβήθηκαν την έκταση της επιρροής των Αθηναίων και έστειλαν πενήντα τριήρεις, υπό την αρχηγία του ναυάρχου Νικόλοχου ή Ναύλοχου, να εµποδίσει τις ενέργειες του αθηναϊκού στόλου που είχε αρχηγό του το Τιµόθεο. Στη ναυµαχία νίκησαν οι Αθηναίοι µετά από στρατήγηµα του Τιµόθεου, το οποίο αναφέρει ο αρχαίος στρατιωτικός συγγραφέας Πολύαινος (Στρατηγήµατα 3, 10, 4). Ο Τιμόθεος έστησε έτσι τρόπαιο στην Αλυζεία και ανέλκυσε τα πλοία του για επισκευές, γεγονός που φανερώνει ότι η πόλη διέθετε ναυπηγεία.Κατά το Λαµιακό πόλεµο (323-322 π.Χ.), η Αλυζία τάχθηκε µαζί µε τους Λευκάδιους µε το µέρος των Αθηναίων (Διόδωρος Σικελιώτης 18,1). Κατά τους ρωµαϊκούς χρόνους διατήρησε τη σπουδαιότητά της. Στην εποχή αυτή χρονολογούνται και τα λείψανα του υδραγωγείου της πόλης.
 
 

 
Οι αρχαίοι Αλύζιοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία ,την κτηνοτροφία ,την αλιεία, τη ναυπηγική και το εμπόριο. Η επίκαιρη θέση της όμως, την έφερε σε επαφή τόσο με τους άλλους Ακαρνάνες και Λευκάδιους όσο και με τους Κορίνθιους και τους Αθηναίους. Αυτή η επικοινωνία της πόλης με την άλλη Ελλάδα έφερε τους Αλύζιους σε επαφή με τις τέχνες και τα γράμματα. Οι Αλύζιοι αγάπησαν ιδιαίτερα τη γλυπτική και έφεραν επιτόπου τους καλύτερους γλύπτες της εποχής μεταξύ των οποίων και ο ξακουστός Λύσιππος, για να κοσμήσουν την πόλη και τα ιερά της. Έργο του Λυσίππου ήταν "Οι 12 Άθλοι του Ηρακλέους", βρίσκονταν στη σημερινή θέση Βούλκος και αναπαριστούσε τους άθλους του Ηρακλή. Δυστυχώς όμως μεταφέρθηκε στη Ρώμη επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έργα του Λυσίππου κοσμούσαν και το τέμενος του Απόλλωνα καθώς και το Καστρί.
 
Τα τείχη της αρχαίας Αλυζίας το 1891 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ https://ift.tt/2BB9P4w

Ο επισκέπτης μπορεί να δει την ακρόπολη με τις ανάγλυφες μορφές πάνω στους βράχους, το τείχος της πόλης που φτάνει μέχρι την παραλία, κοντά στο Μύτικα, επίσης τη βυθισμένη αποβάθρα, " τμήματα" από το ηρώο του Ηρακλή.

 

ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Οινιάδες, η αρχαία Ακαρνανική πόλη του 5ου π.Χ. αιώνα, 25 χλμ. δυτικά του Μεσολογγίου

Οι Οινιάδες είναι αρχαία Ακαρνανική πόλη του 5ου π.Χ. αιώνα, 25 χλμ. δυτικά του Μεσολογγίου, κοντά στο χωριό Κατοχή και ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αιτωλοακαρνανίας.
Χτισμένη κοντά στις εκβολές του Αχελώου, ήταν παράλια πόλη και μία εκ των Εχινάδων νήσων. Η πόλη θεωρείται πως πήρε το όνομά της από τον Αιτωλό βασιλιά Οινέα, ενώ στον Μεσαίωνα ονομαζόταν και Τρικαρδόκαστρο. Έτσι αποκαλούνται σήμερα τα ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης.
Από τα σημαντικότερα ευρήματα της περιοχής είναι το αρχαίο τείχος, που σώζεται έως σήμερα και έχει 14 πύλες, καθώς και το θέατρο, που χωράει 3.000 θεατές και στο οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου Οινιάδων.
 

Πλευρώνα

mesologgi all 2018 10
Η Πλευρώνα ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Αιτωλίας. Θα τη συναντήσει κανείς στους πρόποδες του Αράκυνθου, βορειοδυτικά του Μεσολογγίου. Σήμερα οι ντόπιοι αποκαλούν τα ερείπια αυτά και Κάστρο της Κυρά-Ρήνης, όπως αποτυπώνεται από σχετικό λαϊκό θρύλο.
Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση πήρε το όνομά της από τον Πλευρώνα, γιο του γενάρχη της Αιτωλίας, Αιτωλού.
Στην ιστορία αναφέρεται ως Παλιά Πλευρώνα και Νέα Πλευρώνα. Η Παλιά Πλευρώνα καταστράφηκε ολοσχερώς την εποχή του Δημητραϊκού πολέμου 236 π.Χ. – 233 π.Χ. από το στρατό του βασιλιά Δημητρίου, που είναι γνωστός και σαν Δημήτριος ο Αιτωλός. Η Νέα Πλευρώνα χτίστηκε το 234 π.Χ. και ανέπτυξε σημαντικό πολιτισμό μέχρι το 30 π.Χ., που οι κάτοικοί της μεταφέρθηκαν από τους Ρωμαίους στη Νικόπολη της Πρέβεζας.
Από τα αρχαιολογικά ευρήματα της Νέας Πλευρώνας μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το τείχος της πόλης, το οποίο βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και είναι χτισμένο με λαξευμένους ογκόλιθους σε συνεχείς σειρές. Το τείχος αποτελείται από τριάντα πύργους και έξι πύλες.
Στα σωζόμενα ευρύματα της πόλης ξεχωριστή επίσης θέση κατέχει το θέατρο, που πρωτοτυπεί για τη σκηνή του, στην οποία έχει ενσωματωθεί ένα τμήμα του τείχους, η πελώρια δεξαμενή νερού, η αγορά και το νεκροταφείο.
Μεταξύ Καλυδώνας και Πλευρώνας, στη θέση «Χίλια Σπίτια», σε απόσταση 1 χλμ. βορειοανατολικά του σημερινού οικισμού του Αγίου Θωμά, βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Αλίκυρνας.
 
Ρωμαϊκές Θέρμες Αγίου Θωμά
mesologgi all 2018 01
Σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων από την πόλη του Μεσολογγίου και μόλις 60 μέτρων βορείως της διασταύρωσης της εθνικής οδού Αντιρρίου – Αγρινίου, βρίσκονται οι γνωστές, ήδη από τον 19 αι., ρωμαϊκές θέρμες Αγίου Θωμά. Πιο συγκεκριμένα, ο Βρετανός στρατιωτικός και περιηγητής W. M. Leake προσδιορίζει τη θέση τους ως «ευρισκόμενη στο μέσον της απόστασης Μεσολογγίου – Καλυδώνας».
Εικάζεται πως οι θέρμες κτίστηκαν τον 2ο αι. μ.Χ. και καταστράφηκαν από τον ισχυρότατο σεισμό του 551 μ.Χ., που έπληξε ολόκληρη τη βορειοδυτική Πελοπόννησο και την Αιτωλία, ενώ ο χώρος κατόπιν χρησιμοποιήθηκε ως χριστιανικό νεκροταφείο. Οι εργασίες για την ανάδειξη του μνημείου, που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα INTERREG II, περατώθηκαν το 2001.
Πρόκειται για ένα μεγάλο δημόσιο συγκρότημα ρωμαϊκών θερμών (λουτρών), οι τοίχοι του οποίου σώζονται σε μέγιστο ύψος 7μ. Έχει σχήμα Τ στην κάτοψη και αποτελείται από τρεις σαφώς ευδιάκριτους χώρους, μία μεγάλη ορθογώνια δεξαμενή στο ανατολικό τμήμα του για το ψυχρό λουτρό, έναν κεντρικό χώρο με τέσσερις κτιστούς κυλινδρικούς λουτήρες για το χλιαρό λουτρό και τέλος μία σειρά από μικρούς χώρους διαφόρων σχημάτων στο δυτικό τμήμα του, διαμορφωμένους σε μπανιέρες για το θερμό λουτρό.
 

Αρχαία Καλυδώνα

mesologgi all 2018 03
Η αρχαία Καλυδώνα βρίσκεται στη θέση «Κούρταγα» πεντακόσια περίπου μέτρα από το Ευηνοχώρι Αιτωλοακαρνανίας. Η πόλη ήταν χτισμένη κοντά στη δεξιά όχθη του Ευήνου ποταμού, στους πρόποδες του όρους Αράκυνθος.
Οφείλει το όνομά της, σύμφωνα με τη μυθολογία, στον Καλυδών, γιο του Αιτωλού και της Προνόης, ενώ αναφέρεται από τον Όμηρο σαν μία από τις πέντε αιτωλικές πόλεις που συμμετείχαν στην πολιορκία της Τροίας.
Η Καλυδώνα ήταν χτισμένη πάνω σε δύο λόφους και περικλειόταν με τείχος περιμέτρου 4 χλμ. που είχε πύργους και δύο κύριες πύλες.
Σήμερα στον χώρο σώζονται ακόμα τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος, του Απόλλωνα και του Διονύσου. Επιπλέον, μπορεί να αντικρίσει κανείς το αρχαίο θέατρο, που είναι σε πολύ καλή κατάσταση, το Ηρώο του και τον τάφο του Καλυδώνιου ήρωα Λέοντα.
 

Αρχαία Αλίκυρνα

mesologgi all 2018 04
Η Αλίκυρνα ήταν αρχαία αιτωλική πόλη και χρονολογείται στον 4ο π.Χ. αιώνα. Τα ευρήματα είναι μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, ενώ αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η τεράστια έκταση της αρχαίας πόλης και το σχέδιο και η ρυμοτομία της.
Στη βορειότερη κορυφή του λόφου διατηρούνται τα ερείπια μικρού οχυρωματικού περιβόλου, έκτασης περίπου 20 στρεμμάτων, που περικλείει την ακρόπολη. Στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί επίσης τάφοι της γεωμετρικής και ελληνιστικής εποχής, τμήμα χαλικόστρωτου δαπέδου αρχαίας κατοικίας καθώς και τμήμα αρχαίου αγωγού αποχέτευσης. Στο χώρο ανακαλύφθηκε και ένας υπόγειος μακεδονικού τύπου τάφος, που αποτελείται από έναν προθάλαμο και δύο νεκρικούς θαλάμους.
 
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

ΕΛΛΑΔΑ

ESTIA TV

Links

ΚΑΝΑΛΙ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ