Ελληνικό ΥΠΕΞ:

Η Ελλάδα χαιρετίζει την υιοθέτηση χθες από την Ιταλική Γερουσία της συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας για την οριοθέτηση των αντιστοίχων θαλασσίων ζωνών, η οποία είχε υπογραφεί στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2020, με 223 ψήφους υπέρ και 2 μόνο αποχές, με την οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία κύρωσης της εν λόγω συμφωνίας από τα Ιταλικά νομοθετικά όργανα.

Η εν λόγω συμφωνία, η οποία αναμένεται να τεθεί σε ισχύ στο σύντομο μέλλον, υποδηλώνει εκ νέου την προσήλωση τόσο της Ελλάδας, όσο και του συνόλου σχεδόν των γειτονικών της χωρών, στο Διεθνές Δίκαιο και ιδιαίτερα στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Διεθνές της Θάλασσας (UNCLOS), η οποία αντικατοπτρίζει εθιμικό δίκαιο, και την οποία έχουν υποχρέωση να σέβονται και να εφαρμόζουν όλες οι χώρες.

Η αμφιλεγόμενη συμπεριφορά της Αλβανίας και η καθολικά προβληματική πολιτική της, δεν είναι νέο για εμάς, ούτε το γεγονός οτι ο Έντι Ράμα είναι εκπρόσωπος και των δύο.

Η αποχώρηση της Αλβανίας από την υποδειγματική Συμφωνία του 2009 για τις θαλάσσιες ζώνες και την ΑΟΖ, μετά παρέμβαση της Τουρκίας, δεν είναι τυχαία. Για την ακύρωσή της επελέγη η παραπομπή της στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Από τη στιγμή εκείνη το αποτέλεσμα ήταν σαφές: καμία αλβανική κυβέρνηση δεν επρόκειτο να υπογράψει νέα συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, η οποία θα μπορούσε να ζημιώσει τις αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσαμε να συνομολογήσουμε συμφωνία με την Αλβανία –κατά το πρότυπο του 2009– την οποία θα επικαλούμαστε ως θετικό προηγούμενο στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.Ξέρουμε τους πολιτικούς της Αλβανίας.Λησμονούν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στην Ελλάδα, αν υποθέσουμε βέβαια ότι υπάρχουν.

Την τελευταία δεκαετία, πριν και μετά κάθε κρίσιμη διμερή με την Αθήνα διαβούλευση για τα θέματα των θαλασσίων ζωνών, ο κ. Εντι Ράμα ενημέρωνε την ηγεσία της Τουρκίας και προσωπικά τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ενίοτε άκομψα. Διαχρονικά όμως η Ελλάδα έχει έγκυρη πληροφόρηση για τον αλβανοτουρκικό συγχρωτισμό. Η ελληνική πλευρά γνωρίζει επίσης ότι ήδη από το 2009 η Αγκυρα ανελλιπώς παρέχει γραπτές νομικές και διπλωματικές συμβουλές στα Τίρανα. Οι αλβανικές υπηρεσίες που ασχολούνται με την Ελλάδα –απόλυτη προτεραιότητα για τα Τίρανα– στελεχώνονται μεν από άξιους κρατικούς λειτουργούς, λαμβάνουν δε έτοιμη τροφή από την Αγκυρα.

Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ήταν θετική εξέλιξη, η αναγγελία για κατ’ αρχήν συμφωνία από τον πρωθυπουργό της Αλβανίας κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια στα Τίρανα, στις 20 Οκτωβρίου 2020. Συμφωνήθηκε η έναρξη διμερών διαβουλεύσεων με στόχο τη σύνταξη ενός κειμένου (συνυποσχετικού) για την παραπομπή του ζητήματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ηταν η μόνη δυνατή διέξοδος. Δεδομένης της εμμονής όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να μη συνδέσουν την εφαρμογή της Συμφωνίας του 2009 με τις διαπραγματεύσεις ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η κατ’ αρχήν αυτή συμφωνία έδωσε επίσης συγκυριακά πλεονεκτήματα στην Ελλάδα κυρίως στο πεδίο της δημόσιας διπλωματίας. Εχουν περάσει αρκετοί μήνες απο τότε, χωρίς να έχει ανακοινωθεί η ολοκλήρωση της συμφωνίας.Η πείρα διδάσκει ότι τα προβλήματα με την Αλβανία δεν ανακύπτουν κατά τη στιγμή εξαγγελίας ή έστω υπογραφής συμφωνιών αλλά όταν έρχεται η στιγμή της εφαρμογής τους.Τα αναμένουμε.

Η Τουρκία επινόησε μια νέα "συμφιλίωση" αφού οι προσπάθειες διάδοσης προπαγανδιστικών ιστοριών "συμφιλίωσης" με το Ισραήλ απέτυχαν πέρυσι. Στις αρχές Δεκεμβρίου, προσπάθησε να εξαπατήσει το Ισραήλ σε μια "ναυτική συμφωνία", σύμφωνα με δημοσίευμα της The Jerusalem Post.

Γράφει ο Ισραηλινός αρθρογράφος: Στις αρχές Δεκεμβρίου, αφού η Άγκυρα είδε ότι ο Τζο Μπάιντεν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και οι ημέρες της στενής συνεργασίας με τον Ντόναλντ Τραμπ έφτασαν στο τέλος τους, προσπάθησε να εξαπατήσει το Ισραήλ με μια «θαλάσσια συμφωνία».

Το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος σχεδιάζουν αγωγό μετά την υπογραφή της συμφωνίας που υπέγραψαν πέρυσι και είναι μέλη του Φόρουμ φυσικού αερίου Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία προσπάθησε να διαταράξει όλες αυτές τις σχέσεις τον Δεκέμβριο του 2019, υπογράφοντας συμφωνία με τη Λιβύη, απέναντι στις ειρηνικές συμφωνίες του Ισραήλ, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Αιγύπτου, για να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο της Μεσογείου.

Η Ελλάδα και η Αίγυπτος υπέγραψαν συμφωνία τον Αύγουστο του 2020, αφού καταδίκασαν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στη Μεσόγειο τον Μάιο, μαζί με τη Γαλλία, τα ΗΑΕ και την Κύπρο. Η Τουρκία απάντησε απειλώντας την Ελλάδα και οι δύο χώρες έφτασαν στα πρόθυρα σύγκρουσης. Η Γαλλία συμμετείχε επίσης.

Στη συνέχεια, η Άγκυρα άλλαξε ταχύτητα και από τις απειλές προχώρησε στη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Κατασκεύασε ιστορίες στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, στα οποία η Κύπρος εξαφανιζόταν από τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ) στη Μεσόγειο και στις οποίες η Τουρκία και το Ισραήλ θα συνήπταν μια μαγική συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα. Όμως, το Ισραήλ απέρριψε τη συμφωνία. Δεν είναι θαλάσσιος γείτονας της Τουρκίας, παρά τους χάρτες που αυτή προσπάθησε να παρουσιάσει και αγνοούσαν την Κύπρο.

Τώρα, η Τουρκία κάνει το ίδιο, προσπαθώντας να εμπλέξει την Αίγυπτο. Αυτό έρχεται μετά το φόρουμ PHILIA στην Αθήνα, όπου κατέστη σαφές πώς η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Γαλλία και άλλες χώρες, δραστηριοποιούνται πιο εντατικά σε ένα σύστημα κοινών συμμαχικών συμφερόντων.

Η Άγκυρα χρησιμοποιεί τα αγγλόφωνα κυβερνητικά ΜΜΕ για να διαδώσει την τελευταία ιστορία της. «Η Τουρκία θα μπορούσε να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο», σύμφωνα με τίτλο στο Anadolu. «Η Ελλάδα ανησυχεί, καθώς η Αίγυπτος συντάσσεται με την τουρκική ΑΟΖ στον EastMed». «Η Αίγυπτος είναι θερμή για την πρόταση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο;» ρωτά το κρατικά ελεγχόμενο TRT.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Άγκυρα και το Κάιρο θα μπορούσαν να υπογράψουν μια θαλάσσια συμφωνία και θα ήταν παράδοξο για την Αίγυπτο να αντιστρέψει ξαφνικά όλα τα χρόνια της κοινής πορείας της με την Ελλάδα και την Κύπρο, εμπλεκόμενη σε μια συμφωνία που αναιρεί τις οικονομικές αξιώσεις της Κύπρου και βλάπτει την Ελλάδα.

Η παράδοξη προσέγγιση της Τουρκίας, παρόμοια με την προσέγγιση με το Ισραήλ τον Δεκέμβριο, δεν είναι κάτι άλλο παρά μια ενημέρωση από την τουρκική κυβέρνηση στα ΜΜΕ ότι αυτό συμβαίνει, ώστε αυτά να το μεταδώσουν ως γεγονός και στη συνέχεια η ιδέα να γίνει μια «πραγματικότητα» χωρίς να έχει συμβεί το γεγονός.

Το ίδιο έγινε και σε μια προσπάθειά της να εξαπατήσει το Ισραήλ και τα ισραηλινά ΜΜΕ, περί μιας συμφωνίας φαντασίας που δεν υπήρχε ποτέ καμία πιθανότητα να πραγματοποιηθεί.

Μόνο τον εαυτό του μπορεί να κοροιδέψει πλέον ο "σουλτάνος".